Evet, son olarak; Demokrat”, “Özgürlükçü”, “Atatürkçü”, “Lâik” “Devrimci”, “Cumhuriyetçi” ve “Milliyetçi” kesime gelince…

Benim gibi, Onlar da “içleri buruk” kutladılar…
Daha doğrusu “kutlamaya çalıştılar”…
Çünkü hepimiz biliyorduk ki…
O dönemde, yani; ilk Meclisin açıldığı 1920’lerde…
Her yanı işgal edilmiş bir ülke…
Esaret altına alınmış bir yönetim…
Ağır kapitülasyon baskısı…
Yoksulluk ve sefalet…
Cehalet…
Geri kalmışlık…
Kargaşa…
Bilinmezlik…
…
Daha ne yoktu ki “olumsuzluk” adına?
Aklınız gelecek her şey vardı…
Tüm bunların yanı sıra;
İç düşmanlar vardı…
Gerici isyanlar vardı…
Hilafet yanlıları vardı…
Saray ve padişahlık isteyenler vardı…
***
İşte tüm olumsuzlukları barındıran bir ortamda;
Bir “Önder” ortaya çıkıyor ve O’nun önderliğinde öyle bir “meclis” kuruluyordu ki;
Milletvekillerinin sayısı az ama, o dönemin “yürekli” insanlarından oluşuyordu…
Kimseden emir ve talimat almıyordu…
Yeri geldiğinde “Mustafa Kemal’i bile eleştiriyordu”…
Yeri geldiğinde “Mustafa Kemal’e bile karşı durabiliyordu”…
Savaş günlerinde bile “yasama” görevini aksatmıyordu…
“Torba kanun” değil ama, “torbalar dolusu” kanunlar çıkartıyordu…
Orduya komuta ediyordu…
Hükumeti kendisi kuruyordu…
Bakanlarını kendi içinden çıkarıyordu…
Yalnızca “ülke çıkarları” için çalışıyordu…
Otoriter ve teokratik rejimleri değil, “halkın egemenliğini” kabul ediyordu…
“Cumhuriyeti” ilân ediyordu yaklaşık 100 yıl önce…
“Meclis” gibi “Meclisti” yani…
…
Evet, eminim ki, Onlar da benim gibi;
Bir, O Meclise bakıyor…
Bir de, günümüzdeki sadece adı kalmış “Meclise” (!)…
Evet, bugünkü meclis, o günkü meclise göre;
Milletvekili sayısı olarak çok daha büyük…
Binası ve teknik olanakları daha iyi ve modern…
Maddi olanakları kıyaslanmaz bile…
…de…
Ya yetkileri?
Ya işlevi?
Ya itibarı?
???
Evet, vekil sayısı 600’e çıkartılarak sanki işlevi artacağı zannedilen bugünkü meclis;
- Cumhurbaşkanı seçemiyor,
- Hükumet kuramıyor,
- Hükumete Bakan bile veremiyor,
- Cumhurbaşkanını denetleyemiyor (yasal olarak mümkün olmasına karşın, fiilen mümkün değil),
- Yasaları torbalara doldurup öyle çıkartıyor…
…Ve en önemlisi de, söylendiği gibi;
- Egemenliğini “halk” adına mı, yoksa “şahsım” adına (!) mı kullandığı,
- Yine; Birilerinden (!) ya da Bir Yerlerden (!) talimat alıp almadığı da tartışılıyor…
…
İşte Hepinizin; “egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” anlayışı ile kurulup, bizlere “cumhuriyeti” armağan eden bu Büyük Meclisin varlığını bildikten sonra…
“Etkisi” ve “yetkisi” kalmamış, kuru milletvekili kalabalığından öteye gitmeyen bugünkü Meclisi görüp, eminim ki; içiniz “cız ediyordur”.
Halkın “egemenliğinin” daha da güçleneceğini, demokrasinin ve özgürlüklerin daha da ileriye götürüleceğini hayal ve umut ve ediyorsunuz…
Ancak gerçekleri görüp “hayal kırıklığı” yaşıyorsunuz…
Sonra 100 yıl önce olanları, yapılanları ve yaşananları gözünüzde canlandırıyorsunuz…
100 yıl önceki; “demokrasi”, “egemenlik” ve “özgürlük” anlayışlarına bakıyorsunuz…
Ve…
Çok şeyleri, çok değerleri “kaybettiğinizi” görüp hüzünleniyorsunuz…
Ve içinizden, bir “zaman tüneline girmek” geçiyor sonra…
Şöyle 100 yıl kadar “geriye gidiyorsunuz”…
Ve gördüklerinize inanamıyorsunuz…
Evet…Evet…
“Arzuladığınız” ve “hayal ettiğiniz”…
- Güçlü Halk Egemenliğinin…
- İleri Demokrasinin…
- Çağdaş Özgürlük anlayışının…
- Adaletli yönetim arzusunun,
Orada…
“100 yıl geride” olduğunu görüyorsunuz...
***

İşte sizler…
Demokratlar”, “Özgürlükçüler”, “Atatürkçüler”, “Lâikler” “Devrimciler”, “Cumhuriyetçiler” ve “Milliyetçiler”
Öyle sanıyorum ki…
100 Yıl Öncesinin “gururunu” yaşıyor ve kutluyorsunuz…
Hüzünlü…
Bir o kadar da buruk…
…
KUTLU OLSUN…